با آدم های سخت چه کنیم ؟
گاهی پیش می آید که در برخی جلسات، یک نفر بسیار پر حرفی می کند یا اینکه در میان جمع کسی هست که ساکت گوشه ای است و اصلا حاضر نیست که در بارش افکار یا در جریان کار گروهی مشارکتی کند. تسهیلگر باید بداند که با این افراد چه کند.
ذر جریان کارگاه آموزشی آنلاین در خصوص تسهیلگری اجتماع محور که به همت مؤسسه اندیشه و پژوهش طرح هزاره پاسارگاد به مناسبت روز ملی توسعه (از سیزدهم تا بیست و یکم اردیبهشت 1399) و با مربیگری سعید نوری نشاط برگزار شد، همین پرسش فوق از شرکت کنندگان پرسیده شد. شرکت کنندگان در مجموع چنین پاسخ دادند:
یک. بسیاری از شرکت کنندگان بر این باور بودند که بهتر است به او مسئولیت دهیم یا به عبارتی به او نقشی دهیم تا اگر ساکت است شروع به صحبت کند یا اگر بیش از حد حرف می زند متوجه نقش خودش تا آرام تر شود. گروهی معتقد بودند که باید در کار گروه ها به کار گرفته شوند. دادن نقش به آنان باعث می شود که با آنان تعامل سازنده ای داشته باشیم. معمولا این نقش کمک می کند که انرژی آدم های پر انرژی تخلیه شود و در عین حال به آدم های ساکت کمک می کند که بتوانند مؤثرتر واقع شوند و در این صورت حس نمی کند که از جمع طرد شده است. البته این نقش و مسئولیت باید با توانمندی ها یا علایق او سازگار باشد یعنی بتواند از عهده آن برآید.
دو. گروه دیگری بر این باور بودند که باید این نقش جایگاه مناسبی داشته باشد و متوجه جایگاهش باشد. در واقع نقش و مسئولیت دادن یک موضوع است و اینکه فرد باور کند که جایگاه مناسبی در میان جمع یا گروه شرکت کنندگان دارد موضوع دیگری است. در واقع این جایگاه ممکن است کمک کند که نگاه و رفتار او تغییر یابد.
سه. گروه سوم بر این باور بودند که بزرگترها، پیشکسوت ها، و بزرگان جمع هستند که می توانند کمک کنند که این فرد پرحرف کمتر سخن بگوید و این فرد ساکت به حرف در آید.
چهار. گروهی نیز معتقد بودند که باید سر گفت و شنود با ایشان باز شود و در باره رفتارش صحبت شود. فراموش نکنیم که هنگام صحبت لازم است با مدارا صحبت کنیم.
پنجم. برخی فکر می کردند که لازم است فقط به او توجه کنیم. این آدم ها به محبت بیشتری نیاز دارند و لذا ضرورت دارد که مورد توجه قرار گیرند. او را از حاشیه به داخل متن می آوریم. پیوسته و دورادور حواسمان به کارهایش است. تلاش می کنیم که ارتباط خوبی با او برقرار کنیم و حتی اگر لازم شد در جایی بیرون از کارگاه او را تایید می کنیم. البته اگر سخن شان درست نیست، دقت می کنیم که نباید سخن آنها مورد تأیید قرار گیرد.
ششم. می توانیم مقررات بگذاریم یا روش هایی را به کار ببریم که این فرد پر حرف یا ساکت را به چالش بکشد و او را وارد گود کند تا یا به اندازه سخن بگوید یا اینکه اگر اگر سخن نگفته است لب بگشاید و در بارش افکار یا هر فعالیت دیگری به خوبی شرکت کند.
هفتم. یک نفر هم معتقد بود که بستگی به شرایط دارد. باید ببینیم که چه شده است که آنان پرحرف یا ساکت هستند.
هر چند که همه این راه حل ها کمک کننده است اما باور داشته باشید که واقعا آنان آدم سختی نیستند. آنها فقط آدم های متفاوتی هستند و لازم است که این تفاوت را درک کنیم و به آنها احترام بگذاریم و مطابق هر گونه توافقی که با ایشان خواهیم داشت رفتار خواهیم کرد.