جلسات یا کارگاه‌ها معمولاً با یخ‌شکنی و ایجاد یک فضای صمیمیت آغاز می‌شود. این کاری است که دقیقاً تسهیلگران در کار محلی خود نیز انجام می‌دهند. در همه نشست‌ها و جلسات گفت‌وشنود که در محله به دلایل مختلف برگزار می‌شود، یخ‌شکنی صورت می‌گیرد با این هدف که شرکت‌کنندگان راحت‌تر با هم سخن بگویند. به‌هرحال همواره در نخستین جلسه یا کارگاه یا حتی در یک نشست عادی، همیشه یک جو سنگین بر محیط حاکم است. لازم است که این شرایط تغییر کند. لازم است برای اینکه شرکت‌کنندگان بتوانند راحت سخن بگویند این شرایط تسهیل شود. لازم است که شرایط صمیمی، غیرسنگین و دوستانه گردد. برای این کار باید ذهن شرکت‌کنندگان از تجربه‌های قبلی، از مسائلی که از بیرون با خود دارند، از تنش‌هایی که داشته‌اند یا دارند جدا شوند. آنان نیاز به احساس آرامش دارند. هر کاری که در این وضعیت برای بهبود شرایط و وضعیت روحی شرکت‌کنندگان صورت می‌گیرد به آن یخ‌شکنی می‌گوییم. ممکن است از پرسش‌هایی آغاز کنیم. ممکن است که به‌تدریج با تک‌تک شرکت‌کنندگان ارتباط بگیریم. شاید بتوانیم کاری کنیم که آن‌ها بخندند. حتی ممکن است تصمیم بگیریم که زمان زیادی را به آن اختصاص دهیم. برای اینکه بدانیم چه باید انجام دهیم باید این را دقیقاً مشخص کنیم که هیچ روش مشخص یا توصیه شده‌ای وجود ندارد. باید با توجه به مخاطبان، وقتی‌که در اختیار دارید، جو و محیطی که مشارکت‌کنندگان در آن قرار دارند و با توجه به شخصیت خودتان فعالیت یا کاری را انتخاب کنید. می‌توانید از طنز استفاده کنید یا از یک مباحثه آرام یا بیان یک داستان یا انجام یک بازی کوتاه. جایی هست که حس می‌کنید که شرکت‌کنندگان صمیمی‌تر شده‌اند و حس خوبی دارند. همان‌جا کارگاه یا جلسه را آغاز کنید.

سعید نوری نشاط